พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ่พิมพ์D โดยอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ

ขออนุญาตอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณเพื่อเผยเเพร่ รูปภาพเเละข้อความของอาจารย์ทั้งหมดโดยไม่
ได้ดัดเเปลงเพิื่อเป็นความรู้คนรุ่นหลังต่อไปทั้งหมดเอามาจาก facebook ของอาจารย์รังสรรค์ต่อสุวรรณ
ที่มารูปภาพเเละข้อความทั้งหมดhttps://www.facebook.com/495060750527304/photos/pb.495060750527304.-2207520000.1457680196./697472396952804/?type=3&theater

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ พิมพ์ D
พระองค์นี้เป็นพระที่ปรากฎขึ้นมาใหม่ ถือเป็นพระที่สะอาดบริสุทธิ์ ไม่ได้ผ่านการใช้ หรือไม่ได้จุ่มรัก หรือแช่รักน้ำเกลี้ยงแต่ประการใด ตำหนิศิลปะแม่พิมพ์จะมีความชัดเจนมากดังต่อไปนี้

รูปพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ                                                                                                                                                                                                                                                             1) รอยรูพรุนของเข็ม ซึ่งปรากฎทั่วๆไปทั้งองค์ เป็นรูพรุนซึ่งเกิดจากผงธูปที่ผสมอยู่ในเนื้อมวลสารของพระสมเด็จฯทุกองค์ ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์เด่นของพระสมเด็จวัดระฆังฯ
2) รอยหนอนด้น เป็นเอกลักษณ์อีกสิ่งหนึ่งของพระสมเด็จวัดระฆังฯทุกพิมพ์ ซึ่งเกิดจากส่วนผสมของดอกไม้ที่ใช้บูชาพระ อาหาร ตลอดจนพืชผักที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯได้คายออกมาเพื่อตัดกิเลส เมื่อนำมาบดแห้งผสมในมวลสาร อายุร้อยกว่าปีมวลสารเหล่านั้นจะสลายหายไป เหลือแต่ร่อยรอยเป็นเส้นธรรมชาติ เราเรียกกันว่ารอยหนอนด้น
3) เม็ดพระธาตุ เป็นปูนขาวเก่า ซึ่งกระเทาะจากปูนหุ้มพระประธาน ซึ่งต้องทำการซ่อมแซมเมื่ออายุได้ 40-50 ปี เนื่องจากปูนหมดอายุ เพื่อทำการฉาบปูนพระประธานใหม่ ปูนเก่าที่กระเทาะออกมานั้น ถือเป็นปูนที่ผู้คนบูชามายาวนาน ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ จึงได้นำมาทุบป่นรวมกับมวลสารปูนใหม่ เพื่อมาสร้างพระสมเด็จวัดระฆังฯ และเมื่ออายุของพระสมเด็จวัดระฆังฯได้ร้อยกว่าปี พระมีการหดตัวลง ส่วนผสมของปูนใหม่และปูนเก่าจะปรากฎแยกตัวมีรอยปริแตกแยกกันระหว่างปูนเก่าและปูนใหม่อย่างเป็นธรรมชาติ
4) ซุ้มครอบแก้ว จะเป็นเส้นเล็กที่สุดใน 4 พิมพ์ ถ้าองค์ไหนกดแม่พิมพ์ได้ยิ่งชัด ซุ้มครอบแก้วจะยิ่งแหลมคมมากขึ้น สังเกตซุ้มครอบแก้วทางหัวโค้งด้านขวาขององค์พระประธานจะเอียงเข้าไปด้านในมากกว่าซุ้มครอบแก้วทางซ้ายมือของพระประธาน
5) รอยตั้งฉากของซุ้มครอบแก้ว เนื่องจากการหดตัวเป็นเหตุให้องค์พระหดตัวลง ซุ้มครอบแก้วและลำพระองค์จะหดตัวจนกระทั่งตั้งฉาก โดยเฉพาะบริเวณซุ้มครอบแก้วด้านในขององค์พระ จะตั้งฉากมากจนกระทั่งดูเหมือนชอนเข้าสู่ใต้ซุ้มครอบแก้ว อันเนื่องมากจากพื้นนอกซุ้มเรือนแก้วจะสูงกว่าพื้นในซุ้มเรือนแก้วเล้กน้อย เมื่อพระหดตัวลง แรงดันทั้งพื้นภายนอกและพื้นภายในซุ้มเรือนแก้วจะดันกันจนครอบแก้วตั้งฉากและม้วนเข้าไปใต้ซุ้ม ประเด็นนี้เป็นปรากฎการณ์ทางวิทยาศาสตร์ของการหดตัวตามอายุขององค์พระ ซึ่งไม่สามารถทำปลอมแปลงกันได้เลย
6) กรอบกระจก คือกรอบแม่พิมพ์ขององค์พระส่วนบนจะโค้งไม่ตั้งฉาก ถ้าตัดขอบขององค์พระห่างจากกรอบแม่พิมพ์มาก เส้นสายของกรอบกระจกจะคมชัดมาก แต่องค์ที่ตัดชิดขอบแม่พิมพ์ ก็จะเห็นกรอบกระจกแต่ไม่เด่นชัดเท่า
7) กรอบกระจกซ้ายขององค์พระประธาน เป็นเอกลักษณ์ของพระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตาราม พิมพ์ใหญ่ทั้ง 4 พิมพ์ กรอบกระจกหรือครอบแม่พิมพ์ด้านซ้ายมือขององค์พระ จะเห็นเส้นขอบที่ลากจากด้านบนลงมาจรดที่ซุ้มเรือนแก้ว ประมาณที่ข้อศอกขององค์พระประธาน
8) พระเกตุทะลุซุ้ม พระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตารามพิมพ์ใหญ่ ทุกพิมพ์ พระเกตุจะจรดซุ้มครอบแก้ว เฉพาะพระสมเด็จวัดระฆังฯพิมพ์ใหญ่ พิมพ์ 4 เท่านั้น ที่พระเกตุจะแหลมและทะลุออกนอกซุ้มครอบแก้วไปจรดกรอบกระจก
9) เศียรขององค์พระ สำหรับเศียรขององค์พระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่ พิมพ์ 4 จะมีความผอมเรียวกว่าเศียรของพระสมเด็จวัดระฆังฯพิมพ์ใหญ่ พิมพ์อื่น ถ้ากดแม่พิมพ์ลึก ๆ จะเห็นเป็นสันจมูกลงมาจรดที่คางขององค์พระ
10) หูของพระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตาราม พิมพ์ใหญ่ โดยหูทั้งสองข้างจะติดรำไรเท่านั้น ไม่เด่นชัดเป็นสัน องค์ที่ติดไม่เต็ม จะต้องตะแคงส่องกล้องดู ซึ่งจะเห็นว่าหูที่ติดเป็นรำไรเท่านั้น ถ้าเป็นพระถอดพิมพ์ก็จะไม่สามารถทำให้ติดหูรำไรนี้ได้เพราะอยู่ตื้นมาก แต่หากเป้นพระแต่งพิมพ์ก็จะเห็นหูชัดเป็นลำไม่ติดแบบรำไร
11) แขนของลำพระองค์ จะเล็กกว่าพระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตารามพิมพ์ใหญ่ พิมพ์อื่น และหดตัวจนแขนทั้งสองข้างตั้งฉากกัน
12) รักแร้ ขององค์พระด้านซ้ายจะมีความลึกและอยู่สูงกว่ารักแร้ด้านขวา ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของพระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตาราม พิมพ์ใหญ่ ทั้ง 4 พิมพ์
13) สังฆาฏิ ที่อกขององค์พระด้านซ้ายมือ จะสูงกว่าอกด้านขวามือขององค์พระประธาน เป็นลักษณะของผ้าสังฆาฏิพาดจากไหล่ลงมาแนบกับลำพระองค์บริเวณเอวขององค์พระ ระหว่างผ้าสังฆาฏิกับองค์พระจะเกิดร่องตื้นๆเกิดขึ้น ถ้าพิจารณาดูแบบตะแคงก็จะเห็นได้ชัดเจน หรือถ้าเป็นพระจุ่มรักน้ำเกลี้ยงก็จะเห็นครอบรักน้ำเกลี้ยงเป็นทาง
14) เส้นจีวร ที่แขนด้านซ้ายมือขององค์พระจะมีเส้นจีวรพาดจากแขนลงมาที่หน้าตักซ้ายขององค์พระ
15) เข่าด้านซ้ายขององค์พระ จะสูงกว่าเข่าด้านขวาและจะสูงกว่าฐานชั้นที่ 3 เล็กน้อย
16) เข่าด้านขวามือขององค์พระ จะอยู่ต่ำกว่าเข่าด้านซ้ายขององค์พระและอยู่ต่ำกว่าฐานชั้นที่ 3
17) ฝ่าเท้าและหน้าแข้ง ด้านซ้ายขององค์พระจะสูงเป็นสัน และมีฝ่าเท้าแนบอยู่หน้าตักขวามือขององค์พระ
18) ฐานชั้นที่ 3 เป็นสันสูงคมชัด
19) ฐานชั้นที่ 2 เป็นฐานโต๊ะ มีขาสิงห์ทั้งสองด้าน
20) ฐานชั้นที่ 1 เป็นฐานเขียงหนาและกลางฐานจะปรากฎเป็นร่องลึกเล็กน้อย
21) เส้นโยงปลายฐานเขียง ด้านขวามือขององค์พระประธานจะมีเส้นโยงมาที่ซุ้มครอบแก้วล่าง ซึ่งเกิดจากแม่พิมพ์ของพระสมเด็จวัดระฆังฯ พิมพ์ใหญ่ ทุกพิมพ์

ด้านหลังพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่พิมพ์D

ด้านหลังพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ พิมพ์ D
22) หลังพิมพ์กาบหมาก เหี่ยวย่นคล้ายๆกับผิวกาบหมาก ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่พิมพ์ด้านหลังของพระสมเด็จวัดระฆังฯ
23) ขอบรอยปูไต่ เป็นขอบตัดทั้งสี่ด้าน ซึ่งตัดด้วยไม้ตอก และลากตัดจากขอบด้านหนึ่งไปทางอีกด้านหนึ่ง รอยตัดขอบจะเกิดเป็นรอยครูด ทำให้ขอบของพระปริแตกเป็นทางเดียวกัน เมื่อพระหดตัว รอยปริแตกที่ขอบนอกจะกว้างกว่าด้านในขององค์พระ ดูคล้ายๆกับรอยปูไต่ ซึ่งถือเป็นตำหนิอันสำคัญของพระสมเด็จวัดระฆังโฆษิตารามทุกองค์ ทุกพิมพ์ครับ










ที่มา https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B9%8C-%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93Rangsan-Torsuwan-fanpage-495060750527304/?fref=photo